Medio jaren ’90 kwam er een groeiend aantal vrijgevestigde hulpverleners ‘op de markt’. Dit was ook het geval bij christenhulpverleners en pastores.
Marianne van Staalduinen en Alie van Dalen hadden in die tijd al enige jaren een eigen praktijk en voelden de behoefte aan onderlinge uitwisseling en deskundigheidsbevordering. Hiervoor namen ze afzonderlijk contact op met de FEO (Federatie Evangelische Zorgorganisaties). Deze bracht hen bij elkaar en in 1997 werd een behoefteonderzoek gedaan onder christenhulpverleners en pastores. Hieruit kwam duidelijk naar voren dat er een sterke behoefte was aan ontmoeting, uitwisseling en intervisie.
In 1999 was de eerste ontmoetingsdag waarin twee thema’s centraal stonden: ‘identiteit: schil of spil’ en 'hoe organiseren we ontmoeting (regionaal, landelijk of beide?)'.
In de loop van de volgende bijeenkomsten (twee keer per jaar) kregen de grondslag en de organisatie steeds vastere vormen. Ook werden statuten opgesteld en een bestuur samengesteld.
Op 27 april 2001 werd de oprichting van de Nederlandse Vereniging van Hulpverleners een feit.